Του Διον. Φράγκου

 

    Αποφασίσαμε να πάμε στο βουνό με τα πόδια και για να αποφύγουμε τον ήλιο ξεκινήσαμε από το Γλατζινόρεμα, ο Καράμπελας ο Θανάσης, η Καράμπελα Ιωάννα και η Φράγκου Αλεξάνδρα. Αριστερά αφήσαμε τον δρόμο που πηγαίνει για το Σγουρόκαμπο. Δεξιά μας στο υψωματάκι είναι ο Αγιαννάκης. Προχωρώντας δεξιά της χούνης στο ύψωμα είναι η Γελαδοκαλύβα. Παλιούς που έχω ρωτήσει μου είπαν πως στον Αγιαννάκη ήταν κάποια εκκλησία, ενώ στην Γελαδοκαλύβα έμεναν το βράδυ πολλά βόδια. Προχωρώντας αριστερά μας η κορυφογραμμή που φθάνει μέχρι την Παναγίτσα είναι το Σιομπέτι (ή Γαιδουρόπλευρα,) δεξιά η άλλη κορυφογραμμή είναι το Σιομπετάκι.

    Αφού περάσαμε την Κοτρόνα δεξιά, θαυμάζαμε το δάσος και φθάσαμε στο πλάτωμα πριν τις στροφές. Όλοι συμφωνήσαμε πως ο χώρος αυτός πρέπει να διαμορφωθεί και να γίνει κάτι σαν Γήπεδο Μπάσκετ, Βόλεϊ και αφού μπουν παγκάκια γύρω, θα είναι το κάτι άλλο μέσα στην δροσιά και τον ίσκιο που ρίχνει το βουνό το απόγευμα. Περάσαμε τις στροφές και βγαίνοντας στην κορυφή αντικρίσαμε τον κάμπο της Πυλίας, το λιμάνι της Πύλου, το Ναυαρίνο και την Σφακτηρία. Βλέπαμε όλα τα χωριά ξεχωρίζαμε το καθένα με την ονομασία του.

    Προχωρήσαμε για την εκκλησία αριστερά μας, της Παναγιάς η χούνι και ο δρόμος που βγαίνει στο Ματαράγκα, πιο πέρα του Γιωργάκη η χούνη, ανάψαμε τα καντήλια της εκκλησίας και καθίσαμε κάτω από τον ίσκιο του δένδρου για αρκετή ώρα για να ξεκουραστούμε. Δεξιά μας η Κρεμυδαίηκη χούνη.

    Εκεί ο Θανάσης μας είπε πως τα δενδράκια γύρω – γύρω από τον χώρο της εκκλησιάς τα είχε φυτέψει το 1993 με τον Νιόνιο τον Σωτηρόπουλο. Στις γιορτές της Πρωτομαγιάς που έκανε ο Σύλλογος Γυναικών, πολλοί κάθισαν στον ίσκιο τους. Πίσω από την εκκλησία και αριστερά υπήρχε ένα πηγάδι με ιστορία : εκεί μια Τουρκάλα ενώ έπλενε έπεσε μέσα το παιδί της και πνίγηκε. Μέσα στο πηγάδι έριξε ένα Σαραντάρβαλο λεβέτη, το βούλωσε και το νερό χάθηκε. Πολλοί θα θυμούνται το πηγάδι, το οποίο έχωσαν όταν έγινε διαμόρφωση του χώρου γύρω από την εκκλησία.

    Προχωρήσαμε για το Τσουτζούκι. Εκέι οι Πυροσβέστες είχαν φτιάξει μια δραγατσούλα, κάθονταν στον ίσκιο και παρακολουθούσαν γύρω μην ανάψει πυρκαγιά. Κοιτάζαμε γύρω όλα τα χωριά. Οι Γαργαλιάνοι, η Πύλος, Μεθώνη, Πεταλίδι, Μεσσήνη, Καλαμάτα, ο Λυκόδημος, ο Μεσσηνιακός κόλπος, ο Ταΰγετος, η Ιθώμη και το Μανιάκι.

    Αφήσαμε πίσω μας την οροσειρά που κατέληγε στο Φουρτζή και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, δρόμος πλατύς, καλός, που τον έφτιαξε το Δασαρχείο. Δεξιά μας το ύψωμα με την μεγάλη Κοτρόνα. Ο Ντρομπές, παλιά περνούσε δρομάκι ευθεία στην κορυφογραμμή για το Χοντρό βουνό, συνέχιζε για την Τσιούκιζα, περνούσε από την Μπουρνελιά και κατέληγε στα Τσανέϊκα στο χωριό, ενώ άλλος δρόμος από την Τσιούκιζα κατέληγε στην Βαθειάχούνη. Από το Ντρουμπέ απέναντι χαμηλά στην πλαγιά προς τα Γόνατα, φαίνονται τα άνω και κάτω Πετράλωνα. Εκεί η μυθολογία λέει πως πάλεψε το στοιχιό το Βλαχοπουλέϊκο με το Κρεμμυδέϊκο για το νερό. Νίκησε το Κρεμμυδέϊκο και το νερό το πήρε για τα Κρεμμύδια, γι’ αυτό δεν βγαίνει σταγόνα νερό από τον Μαγκλαβά κατά το Βλαχόπουλο. Συνεχίζουμε περνώντας τις στροφές που εκεί είναι τα Γούπατα. Αριστερά μας είναι η Νεραϊδόβρυση (υπάρχει βρύση), εκεί πλένονταν και λούζονταν οι όμορφες κοπέλες(Νεράιδες)του Βλαχόπουλο. Εκεί κατέβαζαν τα ζώα που έβοσκαν παλιά στο βουνό για νερό, υπήρχε μονοπάτι. Δεξιά και προς το Χοντροβουνό είναι η Αρίτσα.

    Κατηφορίζοντας βγήκαμε στο τρίτο Τσουρούμι. Εκεί υπάρχει το Σπλιθάρι, πέτρα φυσική που κρατάει αρκετό βρόχινο νερό. Έπιναν από το Σπλιθάρι τα τσοπανόπουλα.

    Στο τρίτο Τσουρούμι είχαν στήσει χορό αγόρια και κορίτσια. Εκεί βρήκαν μια Χειροβομβίδα, ευτυχώς που την πήρε στα χέρια του ο Φράγκος ο Δήμος. Όταν τράβηξε την περόνη ήξερε ότι η χειροβομβίδα θα εκραγεί και την πέταξε σαν ειδικός μακριά και χαμηλά πίσω από τις πέτρες…ε, βούιξε το βουνό.…

    Προχωρήσαμε και όταν φθάσαμε στο Δεύτερο Τσιουρούμι, ενώ ο ήλιος πλησίαζε να βασιλέψει από κάτω στην θάλασσα ήταν τρία καράβια, το ένα πολύ μεγάλο, κρουαζερόπλοιο είπαμε. Μπροστά μας είχαμε τα κτήματα του Βλαχόπουλου, πολλά χωριά της Τριφυλίας, τα βουνά της Αγιάς και όλα τα βουνά του Μανιακίου. Ο ήλιος χάθηκε στην Αφρική, τα αεροπλάνα της γραμμής ψηλά ακόμη τα φώτιζε. Στο Σπλιθάρι που υπήρχε εδώ ο γέρο – Βγενήσιος(παππούλης μου) έσκυψε να πιει νερό. Όταν πήγε να σηκωθεί είχε φρακάρει το κεφάλι του. Φώναζε για βοήθεια μέχρι που τον άκουσαν, έτρεξαν του είπαν τι κίνηση να κάνει και ξεφράκαρε το κεφάλι του.

    Προχωρώντας περάσαμε το πρώτο Τσιουρούμι και ενώ κατηφορίζαμε μέσα από τα δένδρα ακούστηκε ένα βούισμα, ξαφνιαστήκαμε, σταματήσαμε και είδαμε ανάμεσα στα δένδρα να πετούν έντομα, Βασιλιάδες, Μυλωνάδες, Δαγκουνάδες και Μουστακάδες. Παράλληλα με εμάς και προς το χωριό προχώραγε και μια αλεπού. Κατέβηκε από το Χοντρό βουνό ακούστηκε στο Στεφάνι, ύστερα από λίγο κάτω από την Τσούκιζα, γαυγίζοντας πέρασε από το σχολείο, πήγενε για κότες στο χωριό. Είχε πάρει νύχτα, το φεγγάρι έριχνε τα απόσκια του μέχρι κάτω στα κτήματα, ησυχία παντού. Βγήκαμε στο δρόμο για το χωριό, συζητώντας συμφωνήσαμε όλοι πως το πηγάδι στη Παναγίτσα πρέπει να ξεχωθεί και να αναδειχθεί. Ένα στηθαίο με τσιμέντο πρέπει να πέσει προς τα Κρεμμύδια για να μεγαλώσει ο χώρος της Παναγίτσας. Ένα μονοπάτι πρέπει να γίνει από τον Ντρουμπέ για το Χοντρό βουνό και να καταλήγει στην Τσούκιζα.

    Τα Πετράλωνα καθώς και η Νεραιδόβρυση πρέπει αναδειχθούν, να γίνουν μονοπάτια και να μπουν ταμπέλες. Στο τρίτο Τσιουρούμι να γίνει ένας μεγάλος σταυρός, να φαίνεται από όλη την περιφέρεια. Στο Σπληθάρι να μπει ταμπέλα αφού καθαριστεί ο γύρω χώρος. Στο δεύτερο Τσιουρούμι να γίνει ένας χώρος για αυτοκίνητα και να μπουν παγκάκια, να αναδειχθεί ο χώρος για το ηλιοβασίλεμα, επίσης σκαλοπάτια μπορούν να γίνουν προς το δάσος σε πολλά μέρη.