Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ ΤΟ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΛΕΞΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Του Διονυσίου Φράγκου

   Είχε πάει στην εκκλησία στις 28 Οκτώβρη, περισσότερο για να ακούσει τα εγγόνια του που θα έλεγαν τα ποιήματα. Όταν καταθέσανε τα στεφάνια για τους Ήρωες του 40 και την Αντίσταση, ένας νεαρός είπε επιλέξη στον Παπαδόπουλο Θεώδορο, « Καλά ρε Κούκο εσύ δεν είχες κάνει τίποτε στην κατοχή για να σου αναθέσουνε να καταθέσεις και εσύ ένα στεφάνι » τον κοίταξε ο Κούκος και δεν του είπε τίποτα. Ότι είχε κάνει ο Κούκος με τον μπάρμπα Αλέξη τον Δημητρακόπουλο το είχαν κάνει για το χωριό. Ο νεαρός του ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ δεν το γνώριζε.
   Ο μπάρμπα Θόδωρος ο Παπαδόπουλος με τον Αλέξη τον Δημητρακόπουλο στην κατοχή ήταν στην Αντίσταση και με πόστο στο Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο).
    Όταν ήλθαν στο χωριό για να πάρουν όπως λένε γύρω στα 50 άτομα με κατάσταση και καθ’ υπόδειξη για εκτέλεση και οι δυο μαζί πρόταξαν τα στήθια τους και έδιωξαν από το χωριό αυτούς που θέλανε να κάνουν κακό στο χωριό… «Πάρτε εμάς» τους είπανε «στο χωρίο μας εσείς δεν έχουτε καμία δουλειά είμαστε η δεν είμαστε, τότε τι ρόλο παίζουμε εμείς εδώ; » φύγανε οι ντουφεκιοφόροι και γλύτωσαν οι άνθρωποι και μαζί όλο το χωριό.
    Για φανταστείτε τι θα γινότανε όταν αλάζανε τα πράγματα όπως και αλάξανε, εάν σκοτωνόντουσαν τα 50 άτομα θα υπήρχαν και αντίποινα.
    Ε δεν κίνησε ούτε μύτη στην κατοχή και μετά την κατοχή στο ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ, επειδή στα πράγματα υπήρχαν καλοί άνθρωποι. Ο εμφύλιος δεν άγγιξε το ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ. Το χωριό τους αντάμειψε και τους δυο, πρώτα ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος και κατόπιν ο Αλέξης ο Δημητρακόπουλος υπηρέτησαν το χωριό σαν πρόεδροι Κοινότητας, ψηφίστηκαν από όλες τις παρατάξεις. Από ότι θυμάμε όταν ήλθε το πρώτο Λεωφορείο ο Παπαδόπουλος ήταν Πρόεδρος, φιλοξενούσε όλους τους οδηγούς και εισπρακτόρους στο σπίτι του, το Λεωφορείο τότε ερχότανε μέχρι το χωριό, δεν είχε γίνει ο δρόμος για την χώρα ακόμη, τα λεωφορεία διανυκτέρευανε στα Παπαδαίικα. Επίσης θυμάμε πως είχε φέρει και τρόφιμα, τυριά, γάλατα, βούτυρα κ.λ.π. και τα μοίραζε στους άπορους του χωριού.
    Ο μπάρμπα Αλέξης ο Δημητρακόπουλος ήτανε αυτός που έφερε το νερό από το Κατσιμπούρι στο χωριό. Όλο το χωριό πήγαινε μέχρι τότε με τις βαρέλες και τις βίκες, τα άλογα και τα γαϊδουριά στην παλαιά βρύση για νερό. Μας έβαλε όλους τους νέους της εποχής εκείνης, γύρω στο 1965 και δουλεύαμε προσωπική εργασία εθελοντική, ανοίξαμε τα αυλάκια για να μπουν οι σωλήνες με τα ξινάρια από το Κατσιμπούρι στο χωριό, και σε όλες τις γειτονιές του χωριού, με μεγάλη χαρά και υπακούοντας στον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο, που ήταν τότε ο Χρονάς Γεώργιος του Ιωάννη. Και οι δυο στην κατοχή υπέφεραν, όταν οι Γερμανοί ήλθαν στο χωριό, έκαψαν το σπίτι του κούκου, μαζί με άλλα, ενώ εκρύβονταν για πολύ καιρό σε διάφορα σπίτια, όπου τους έκρυβαν οι συγχωριανοί μας. Ο Τάκης Φράγκος (Σκόκος)μου έλεγε ότι τον Μπαρμαλέξη τον έκρυβαν οι δικοί του κάπου στου Τσιγκογιάννη, αργότερα έκαναν και αγώνα για να γίνει Πρόεδρος κοινότητας.
    Ο Μπάρμπα Αλέξης ήταν αυτός που έσπασε την Αποθήκη Σταφίδας στο ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ την κατοχή 1941 – 1942. Η αποθήκη ήταν στου Κοτσόγιαννη εκεί που αργότερα ήταν το τηλεφωνείο (σήμερα υπάρχει εκεί νεόκτιστη οικία του Βασίλη Αντωνόπουλου (Τζούρου). Ο Μπάρμπα Αλέξης ο Δημητρακόπουλος παρότρυνε τους ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΑΙΟΥΣ να πάρουν σταφίδες γιατί ορισμένοι φοβόντουσαν. 
    Η μητέρα μου Φράγκου Γεωργία, πήγε δυο τρεις φορές με το σακί, το γέμιζε σταφίδα, το έμπηγε στον ώμο και το έφερνε στο σπίτι(το σπίτι μας ήταν τότε, αυτό που σήμερα μένει ο Γιάννης του Σιόρη) έτσι έτρωγε όλη η οικογένεια σταφίδες, από τότε η μητέρα μου έλεγε πως την έπιασε η μέση της, και υπέφερε όλη της τη ζωή, στο τέλος σγουμπιανε.

                                                Αιώνια σου η μνήμη Μπάρμπα Αλέξη

Πρέπει τιμή και δόξα σε αυτούς τους ανθρώπους να απονείμουμε εμείς οι νεότεροι. Ο Μπαρμα Αλέξης πέθανε… ο Μπάρμα Θόδωρος ζει. Προτείνω …κάτι να γίνει από τον Δήμο και τους Συλλόγους γι’ αυτούς τους ανθρώπους

Βλαχόπουλο 20 – 3 -2005
Διονύσιος Φράγκος